Akceptacja, PRAGNIENIE aprobaty i przynależności sprawia, że ludzie unikają odrzucenia i krytyki.
Niezależnie od przyczyn, jakie spowodowały u kogoś, że potrzebuje uznania, aprobaty od strony innych, osoby te reagują inaczej na ocenę i krytykę niż te, którym jest ona obojętna, czy też po prostu ją lubią i wykorzystują w życiu.
W dzisiejszym artykule poddam refleksji dwa, według mnie łączące się ze sobą zagadnienia. Ocenę i konstruktywną krytykę
OCENA
Oceniamy wszyscy, oceniamy własnym wzrokiem, słuchem, wrażeniem.
Oceniamy według siebie, czy to nam się „podoba” czy lubimy, potrzebujemy, jest dla nas coś przydatne, lub niewygodne.
Często świadomie, a bardzo często nieświadomie. Odczuwamy, mamy emocje większe lub mniejsze. Z tym czymś lub kimś.
I to całkiem naturalne. Nie wszystko nam po prostu pasuje.
A skoro tak, to przecież inna osoba robi dokładnie tak samo. Też ma swoje odczucia i swoje oceny. Moja ocena nie ma nic wspólnego z Twoją oceną.
Czy mamy prawo narzucać swoją ocenę innym?
?Jak by to było pięknie, gdybyśmy nie oceniali, tylko dzielili się swoim zdaniem?
?Jak by to było pięknie, gdyby uszanować, że ktoś widzi świat inaczej?
?Jak by to było, gdyby poznać siebie? Tak od środka?
?Jak by to było, gdyby poznać też inny świat drugiego człowieka?
A zaczyna się już w domu rodzinnym, poprzez szkołę, uczelnie, prace zawodowe, rodzinę własną…
Od wielu lat również nowoczesna fizyka kwantowa i psychologia epigenetyczna czy też psychogenealogia, potwierdzają, że w naszych komórkach wiele jest wspólnego nie tylko z naszym osobistym DNA, ale i ze światem, który nas otacza. Od pokoleń.
Na każdą nasza decyzję mają wpływ
- Nastrój
- Doświadczenia
- Wspomnienia
- Przekonania
- Wartości wewnętrzne
Czy możemy wejść więc w cudze buty?
Czy mamy prawo oceniać?
Te pytania pozostawiam otwarte. Bo przecież TO ZALEŻY od nas samych.
KONSTRUKTYWNA KRYTYKA
Skoro tak wiele jest dylematów na temat ocen, zarówno w szkole, jak i wśród znajomych, czy też w firmie czy w biznesie, to warto spojrzeć na zagadnienie krytykowania.
Krytyka jest wyrażeniem swojej oceny negatywnej naszej własnej dla kogoś.
?Czy mamy prawo krytykować kogoś?
?Czy ktoś tego chce? Potrzebuje? Pragnie?
?Skąd my to wiemy?
To również pytania z zakresu TO ZALEŻY, a na które mi od razu ciśnie mi się odpowiedź NIE, nie my prawa, NIE wiemy.
Dla osób, ktore mają wewnętrzną potrzebę akceptacji – krytyka, według nas nawet konstruktywna, może być bowiem niszcząca.
Konstruktywna krytyka to taki psychologiczny OKSYMORON
Oksymoron (z gr. ὀξύμωρος czyt. oksýmōros, od oksýs „ostry” i mōros „tępy”), antylogia, epitet sprzeczny – figura retoryczna, którą tworzy się przez zestawienie wyrazów o przeciwstawnych znaczeniach – wikipedia
Konstruktywną, czyli budująca. Nie każdą budowę możemy wszędzie uskutecznić, bo czasem się zawali.
Gdy chcemy budować to najpierw wiec warto sprawdzić, na jakiej ziemi i czy ktoś inny chce, aby mu budować na jego ziemi, nasz własny dom.
Temat oczywiście jest na dłuższe refleksje i na pewno do nich wrócę.
?Dziś poddaję Tobie pod rozwagę ocenianie i konstruktywnà krytykowanie – według siebie.
