Jak naturalnie wspierać osobę w kryzysie?

Wsparcie naturalne

Jest częścią wsparcia udzielanego drugiej osobie i jest niezbędne obok wsparcia profesjonalnego, nie zamiast.

Ważne:

• Aby było adekwatne do oczekiwań i potrzeb osoby w kryzysie lub głębszych stanach emocjonalnych.
• Aby była otwartość między tymi osobami – osoba w kryzysie – przyjmuje pomoc, osoba wspierająca – daje prawo do przeżywania  bez radzenia po swojemu.
• Aby była odpowiednia komunikacja
• Aby słuchać i być uważnym na niuanse
• Aby osoba w kryzysie czuła się nienaciskana

Istnieją co najmniej 4 rodzaje wsparcia:

1._Wsparcie oczekiwane – osoba oczekuje wsparcia, chce, pragnie pomocy, ale nie dostaje wsparcia

Ważne, aby nawet w kryzysie zakomunikować potrzebę, nie udawać silnego i radzącego sobie.

Komunikat ze strony wspierającego, ważne, aby był wprost.

2._Wsparcie otrzymywane – osoba otrzymuje wsparcie lecz osoba w kryzysie nie dostrzega, nie przyjmuje.

Ważne, aby rozejrzeć się nawet w kryzysie i dostrzec, co jest już dawane, nawet drobnostki, aby one nie umknęły.

Gdy wspierasz – pomyśl, czy robisz w odpowiedni sposób. Zapytaj czego potrzebuje i posłuchać, czego potrzebuje.

3._Wsparcie postrzegane – Osoba w kryzysie widzi wsparcie, widzi staranie, lecz wsparcie rozmija się z potrzebami

Gdy jesteś w kryzysie – ważne, aby zakomunikować wspieraczowi, czego potrzebujesz

Dla wspieracza – naucz się pytać wprost, nie domyślaj się!

Nietrafiona, usilna chęć pomocy może być odbierana negatywnie i drażni

4._Wsparcia brak – nie ma go lub jest odcięte, to nie jest korzystne, bo  Naturalne Wsparcie to główny czynnik pomagający wyjść z kryzysu.

Gdy jest opór – ważna jest szczera rozmowa. Mamy prawo, jako osoba wspierająca, powiedzieć, jak się czujemy, gdy ktoś nas nie dopuszcza. Ważne, aby uszanować jej stan, dać prawo do odrzucenia pomocy lecz powiedzieć, jakie to ważne dla nas  i jak nam zależy.

Dążymy do wsparcia naturalnego, aby osoba w kryzysie otrzymała to, czego potrzebuje.

2 główne wskaźniki do wsparcia kryzysowego:

• Była sytuacja o potencjale kryzysowym
• Wydarzenie zaburzyło funkcjonowanie osoby (bo nie musi zaburzyć)

3 ważne kroki

Celem jest ustalenie, czy dana osoba potrzebuje wsparcia i chce o tym rozmawiać

1. Mówimy tej osobie, że dostrzegamy, że coś jest nie tak.  Pytamy, czego potrzebuje. Ktoś może nie chcieć. Wtedy być dostępnym subtelniej. Np. od czasu do czasu dać znać. Ktoś może dojrzeć w swoim tempie.
2. Upewniamy, się, że dobrze interpretujemy sytuację, że się nie mylimy. (uzyskujemy potwierdzenie lub zaprzeczenie)
3. Pytamy, czy chciałaby o tym porozmawiać, czy możemy coś dla niej zrobić.

Najlepiej wprost – „czego potrzebujesz w tej sytuacji”? „Widzę, że przeżywasz, ja jestem dostępna/y”

Jest ogromna różnica między pokazaniem, że jesteśmy gotowi pomóc, a tym, że się domyślamy i wspieramy po swojemu.

Gdy wyrażona jest chęć otrzymania wsparcia:

Jak zacząć?

1. Nie zaczynać od pocieszania, tylko wyczuć moment, aby powiedzieć osobie o swojej gotowości. Pocieszanie na początku jest ucieczką  od problemu, koloryzowaniem, zamknięciem tej osoby, bo pokazujemy jej, że ważniejsze dla nas jest krótkie szybkie pocieszenie lecz nie prawdzie wsparcie.
2. Nie spieszyć się. Tworzy się napięcie. Najpierw wycisza się osoba wspierająca, aby emanować spokojem. Nie na pół gwizdka,  dać czas i jakość, uwagę –  to jeden z największych prezentów, jaki możemy dać
3. Po prostu słuchaj. Nie myśl o swoim reagowaniu. Nie musimy mieć rozwiązania. Nie dopytywać, nie dawać rad. Ważne, aby ta osoba powiedziała, jak widzi problem, jak go czuje i jak do niego podchodzi. Podobną wartość ma pisanie na te tematy, lecz bycie wysłuchanym jest znacznie lepsze.
4. Dbać o własna stabilność. Nie wziąć na swoje barku sytuacji tej osoby. Gdy przekroczymy swoją granicę, nie pomożemy nikomu i sami możemy wejść w kryzys. Mieć dystans. Dbać o swoją moc. My wspieramy, aby ta osoba potem sama sobie mogła pomóc dalej.

6 wskazówek

1. Jakakolwiek zmiana zaczyna się u osoby w kryzysie od tego, że dopuszcza do siebie, że coś jest nie tak. Konfrontuje się z tym zarówno ona, jak i my, jako „wspieracz”.
2. Trzeba zatroszczyć się o podstawowe potrzeby – sen, odpoczynek, pożywienie. Osoby w kryzysie szybko tracą energię z powodu niestabilnych emocji
3. Wyposażyć siebie w wiedzę o kryzysie. Wiedza ma charakter porządkujący
4. Określić, czego brakuje – na różnych poziomach funkcjonowania. Gdzie jest największy brak?
   • Zewnętrzne okoliczności, otoczenie, brak wsparcia w ludziach, czego brakuje, jak możemy to zdobyć?  Może mamy destrukcyjne otoczenie?
   • Na poziomie zachowania, jakaś reakcja, nawyki, które wpędzają w kryzysy.
   • Może brakuje wiedzy, umiejętności, aby sobie poradzić
   • Może to sprawa przekonań, może widzimy sytuację w taki a nie inny sposób, Kwestia zmiany interpretacji, może kryzys rozwiązać
   • Może sami siebie źle oceniamy , mamy małe poczucie wł. wartości
   • Może brakuje sensu nie dostrzegamy czegoś, nie widzimy
5. Osoba z zewnątrz widzi więcej niż ktoś będąc w kryzysie.
6. Zidentyfikowanie poziomu pozwoli zacząć wprowadzać zmianę i skontaktować z profesjonalistą

czytaj dalej 

Przeczytaj czym jest kryzys?