Na poziomie obfitości możliwe jest postrzeganie świata jako ciągu zdarzeń, spraw, które należy wypełniać bez własnego w nich udziału, jako bierny wykonawca.
Relacje międzyludzkie nie są zakłócone osobistymi preferencjami, tam gdzie potrzebne jest działanie.
To samo nastawienie (o ile można je nazwać nastawieniem, gdyż pojawia się ona niejako samoistnie) umożliwia też uczenie się siebie na tle innych ludzi i korzystanie z doświadczenia wynikającego z cudzych błędów, sami nie musimy już ich popełniać.
Im wyżej unosi się energia i świadomość człowieka, tym bardziej życie jest widziane, jako łagodny i harmonijny przebieg wydarzeń i wraz z tym rozwijają się możliwości lepszego wglądu w siebie, w swe zachowania, motywy kierujące własnymi czynami.
Możliwa jest ocena czy naprawdę to działanie jest tym, czego potrzebuję.
Coraz wyraźniejszy staje się głos wewnętrznego przewodnika, jasność własnej roli w życiu, zrozumienie harmonijność nawet najbardziej nie harmonijnych zdawałoby się w sytuacji, akceptacja zmienności ewolucji.
Te czynniki sprawiają że pojawia się poczucie ogromnego spokoju i radość, a w miejscu zobowiązań i obietnic pojawia się zrozumienie akceptacja i poczucie humoru.
