OBLICZA SPOKOJU
Spokój definiuje się, jako taki stan psychiczny, kiedy nikt nam nie przeszkadza i nie niepokoi, albo jako brak niepokoju, stresu i lęku. U jego podłoża leży zwierzęcy instynkt unikania zagrożenia i potrzeba bezpieczeństwa.
To, jak bardzo pragniemy spokoju, zależy od tego, jak ważne jest dla nas życie wolne od stresów.
Niektórzy ludzie załamują się juz przy pierwszych oznakach stresu. Jest im bardzo potrzebne spokojne, bezstresowe życie.
Inni znoszą napięcie stosunkowo dobrze, chociaż nie sprawia i ono przyjemności. U takich osób, potrzeba spokoju jest mniejsza.
Są też tacy, których stan spokoju, niepokoi i męczy.
Spokój to określenie jednego z podstawowych pragnień/motywatorów człowieka. Każdy z nas INACZEJ widzi i kojarzy swój własny Spokój i Ciszę
Strach i ryzyko dla niektórych są doświadczeniem przyjemnym i nie wszyscy w takim samym stopniu chcą go uniknąć. Sami regulujemy sobie ile bezpieczeństwa chcemy zaznawać
Pragnienie to wpływa na nasz stosunek do bezpieczeństwa, zagrożenia, przygody lub ryzyka finansowego
Ludzie o SILNYM PODSTAWOWYM PRAGNIENIU SPOKOJU, przywiązują dużą wagę do osobistego bezpieczeństwa. Często lękają się o rzeczy i są bardzo wrażliwi na ból fizyczny. Martwią się o pieniądze, swój związek, pracę, zdrowie, przyszłość.
Typowe dla nich cechy osobowości to strachliwość, niepokojenie się, ostrożność, nieśmiałość skłonność do zamartwiania się
Ludzie o silnym pragnieniu spokoju dążą do takich zmian w swoim życiu, które znacząco zredukowałyby stres. Na przykład zmieniają pracę, rezygnują z awansu, odchodzą od stresującego ich towarzystwa, czy okoliczności.
Ludzie o SŁABYM PODSTAWOWYM PRAGNIENIU SPOKOJU to osoby chętnie podejmujące ryzyko i wychodzące naprzeciwko ekscytującym doświadczeniom. Bywają nieustraszeni, często też znakomicie radzą sobie ze stresem. Niekiedy świadomie narażają się na niebezpieczeństwo. Ich cechy osobowości, które na tej bazie są zbudowane to odwaga, spokój, śmiałość, luz, chęć przygód
Ludzie o słabym pragnieniu spokoju, są przeciwieństwem osób ceniących sobie spokój.
Dobrym przykładem jest miłośnik ryzyka, który dla rozrywki skacze ze spadochronem, albo nierze udział w wyścigach samochodowych. Może to być tez żołnierz zgłaszający się na ochotnika do walki.
Często są to też osoby, które lubią konfrontacje, ryzykowne inwestycje, czy też dyskusje oparte o konflikt.
Podałam dwie skrajności, a przecież jest cała paleta odczuć pomiędzy nimi.
Ludzie o ZROWNOWAŻONYM PODSTAWOWYM PRAGNIENIU SPOKOJU to osoby, które podchodzą elastycznie do zagadnienia spokoju i dobrze radzą sobie w sytuacjach skrajnych oraz potrafią świadomie zdecydować, które podejście w danej sytuacji jest dla nich lepsze. Nie czują wewnętrznego przymusu ani do zapewnienia sobie spokoju, ani ryzyka, czy dawki stresu.
Osoby takie nie muszą sporo czasu poświęcać na radzenie sobie z niepokojem, tak jak osoby silnie potrzebujące spokoju, oraz nie muszą zapewniać sobie kolejnej dawki niepokoju i radzić sobie z ewentualnymi konsekwencjami ryzykownych działań, tak, jak osoby o słabej potrzebie spokoju.
A jak to jest u Ciebie teraz?
Czy zmieniło się na przełomie Życia?
