„Pragnienie Statusu, to pragnienie osiągnięcia pozycji społecznej wynikającej z zamożności, tytułu, klasy społecznej, albo wysokiego urodzenia” S.Reiss
Zaspokojenie tego pragnienia daje poczucie wysokiej własnej wartości oraz wyższości, podczas, gdy niezaspokojenie skutkuje poczuciem nieważności i niższości.
Zaspokojenie podstawowego pragnienia statusu może motywować do dumy z zajmowanego stanowiska.
Człowiek pyszny ( jak pisał Karol Darwin) objawia swe poczucie wyższości nad innymi wyprostowaną postawą ciała i głowy. Jest często też wyniosły i wielki i stara się wydawać możliwie duży, tak iż w przenośni można powiedzieć, że jest napełniony pychą lub nadęty.
Status to coś, co musimy dostać od innych, nie możemy sobie nadać go samemu. Osoba pragnąca statusu często uważa, że to właśnie status zapewni jej szacunek.
Ludzie o silnym podstawowym pragnieniu statusu cenią sobie zamożność, dobra materialne i klasę społeczną. Skłaniają się ku temu, co popularne i unikają tego, co nie cieszy się popularnością. Podziwiają wyższe klasy społeczne i robią na nich wrażenie takie oznaki statusu jak tytuły, czy przywileje.
Są skłonni naśladować zwyczaje, ubiór, sposób zachowania ludzi sławnych, szanowanych lub zamożnych. Lubią być kojarzeni z „właściwymi ludźmi” i wysoko cenią członkostwo w prestiżowych klubach.
Typowe cechy osobowości dla tego rodzaju pragnień, to duma, materializm, wielkopańskie maniery, sztywne przestrzeganie reguł towarzyskich, wyniosłość, dostojność.
Na ludziach o słabym podstawowym pragnieniu statusu nie robią wrażenia majątek, sława, arystokratyczne towarzystwo. Uważają, że nie należy podziwiać kogoś tylko dlatego, że urodził się w jakiejś rodzinie lub jest bogaty.
Zwykle nie zwracają uwagi na to, co inni o nich sądzą.
Typowe dla nich cech to swoboda, stąpanie po ziemi egalitaryzm, bezceremonialność, bezpośredniość.
A co z ludźmi, którzy podchodzą różnie/elastycznie do swojego statusu?
Dla nich to pragnienie w ich życiu nie ma takiego znaczenia na co dzień, natomiast może być zależne od sytuacji. Nie jest jednak wiodące w ich życiu ani w jedną ani w drugą stronę. Można czasem powiedzieć, że nie zauważają tego wokoło siebie i są tolerancyjne i akceptujące każdą ze stron podejścia.
