Otwarcie serca, które stanowi pomost do 4 poziomu egzystowania, jest pierwszym przebłyskiem współistnienia z innymi ludźmi, widzianymi jako żywe, pełne indywidualności istoty.
Kontrolowanie i walka powszechne na trzech pierwszych poziomach, ustępują miejsca harmonijnemu współdziałaniu i akceptacji. Nadal występuje ocenianie, ale nie budzi ono już uczucia zagrożenia, a co najwyżej ciekawość i zdumienie – „O, tak też można”
Uczucie zwykle kojarzone z poziomem serca – to miłość, skojarzenie to jednak jest za wczesne. Na tym poziomie możliwa jest tylko akceptacja, gdyż nadal widoczne jest rozdzielenie, nadal empatia nie następuje w pełni złączenia.
Pełne wykroczenie poza uzależnienia pierwszych trzech sfer, daje rozkwit serca do poziomu bezwarunkowej akceptacji, samoistnego odnajdowania się w wydarzeniach w tu i teraz – wtedy uznany zostaje bieg wydarzeń taki, jaki ma miejsce i uczucia rozwijają się w sposób właściwy do sytuacji, możliwe jest przytulenie, ale też jest złość i agresja, o ile wymaga tego dobro danej sytuacji, a nie gierki własnych kompleksów i akcentowanie ego.
