Film – BE SOMEBODY – Młody gwiazdor muzyki pop poznaje nieśmiałą licealistkę, która pokazuje mu, jak wygląda życie zwykłych nastolatków. Spędzają ze sobą parę dni, które są zainicjowane ucieczką chłopaka od życia, które prowadził do tej pory.
Mimo że młodzi pochodzą z zupełnie różnych światów, odkrywają, że mogą się przyjaźnić tak całkiem zwyczajnie. Przyjaźń nie zna granic, zależności, czy czasu. A co to znaczy?
Nawiązując tutaj do artykułów o niezależności, nasunęły mi się po filmie pytania, takie codzienne:
- Czy można od życia, które prowadzimy, tak po prostu uciec?
- Do jakiego momentu prowadzimy życie, które chcemy, a którego nie?
- Czy granica jest płynna?
- Czy łatwo ją zauważyć?
- Co wtedy zrobić?
- Jak odkręcić spiralę, w którą się wpadło?
- Czy słuchać impulsu, który pozwala na ucieczkę?
- Czy patrzeć na siebie, czy na innych, którzy mogą nic nie rozumieć z naszej ucieczki?
- A jeśli uciekliśmy, to co dalej?
- Czy po powrocie, jesteśmy tacy sami?
A może warto czasem uciec, aby wrócić już innymi?
Świat wokoło będzie także już inny, prawda?
