Historia opowiadana z perspektywy nowo narodzonego dziecka. Jego matka zaszła w ciążę ze swoim żonatym pracodawcą. Niespodziewanie w jej życiu pojawia się sympatyczny taksówkarz.
Mollie (Kirstie Alley) jest samotną, pracującą matką, która marzy, by znaleźć idealnego ojca dla swego dziecka. Jej synek Mickey, podjął już decyzję. Jego wybór padł na Jamesa (John Travolta), taksówkarza, który potrafi wnieść radość w życie każdego.
Pech w tym, że Mollie nie chce nawet słyszeć o Jamesie. Mały Mickey musi popisać się nie lada fantazją, by zbliżyć do siebie tych dwoje, zanim będzie za późno
Film jest świetna ilustracją tematu, o którym pisałam w Odwrotnej kolejności w prawdziwej Transformacji.
- Co chce się wydarzyć?
- Do bycia kim mnie to zaprasza?
- Do zrobienia czego mnie to zaprasza?
Nie przejmuj się, że nie dostrzegasz i nie wiesz od razu wszystkiego, po prostu zacznij z tym co jesteś w stanie teraz wyczuć i zrozumieć na podstawie tych trzech pytań, a potem po prostu zrób pierwszy krok.
Prawdziwe wyzwanie, prawdziwe problemy i poszukiwania zarówno szybkich rozwiązań, jak i nauka rozpoznania, że coś istotnego i ważnego jest ukryte w tym co właśnie się wydarza…
Pokazano więc sprawę odbioru świata przez niemowlaka.
W filmie podejście bardzo dojrzałe, bo mam wrażenie, że nadal większość ludzi uznaje dziecko w tym wieku za jakieś skrzyżowanie zwierzątka z zabawką, które oczywiście nic nie wie i niczego nie rozumie.
Dlatego Wielkie Autorytety, czyli rodzice, muszą wszystko dziecku pokazać i wszystkiego nauczyć. Bardzo fajnie wypadła tu rola Travolty, który podszedł do niemowlaka jak do równego sobie kumpla. A zatem, i z takiej, z pozoru zwykłej, komedyjki można wiele się nauczyć, czego życzę dzisiejszym i przyszłym rodzicom na całym świecie, a szczególnie oczywiście rodzicom polskim. Moje obserwacje pokazują, że pracy i nauki przed nimi ogrom…
Jeden z utworów poniżej, a więcej tutaj
