w 1977 roku zaledwie 27-letnia Australijka Robyn Davidson odebrała ostatnie nauki od tresera wielbłądów w miasteczku Alice Springs i wyruszyła w 1700-milową podróż przez kraj. Swoje wrażenia z trwającej blisko rok odysei zamieniła na wydawniczy bestseller Tracks.
Dla mnie liczył się również ładunek emocjonalny filmu i w tym przypadku go nie brakowało.
To subtelna opowieść o dziewczynie, która w samotności upatrywała szansę na odnalezienie wewnętrznej równowagi i na pogodzenie się z przeszłością (bardzo nienachalnie zasygnalizowane problemy z dzieciństwa), dopiero przemierzając kilka tysięcy kilometrów zrozumiała, że w ucieczce od ludzi nie ma wyzwolenia, to tylko kolejna pułapka i większe cierpienie.
Znalezienie swojej własnej drogi życiowej nie jest bowiem proste i każdy ma swój sposób, który pasuje tylko do niego samego, do niej samej.
Na pytanie, dlaczego zdecydowała się na tę wyprawę, Robyn odpowiada – „A dlaczego nie?”
Każdy z nas ma takie swój wewnętrzny napęd, przestrzeń, w której oddycha i nawet, jak innym wydaje się to dziwne, to stanowi wartość w naszym życiu.
Film skłonił mnie do refleksji nad podążaniem swoją ścieżką, która nie musi być taka sama, jak inne, która nie musi być prosta i jasna, która rozwija się się w trakcie podróży.
Często spojrzenie na plany oraz na sztywne trzymanie się założeń, mogą uniemożliwić odkrycie tej ścieżki.
Budując swój biznes, zespół, czy rodzinę, wychodząc do klientów, wkraczamy na nieznane terytorium, które jest zwykle niejasne, niewiadome i mamy o nim mgliste wyobrażenie. Jedyne na co możemy liczyć, to wieczny ruch i zmienność i to, że żadne założenia mogą się nie sprawdzić.
A jednak wyruszamy w te ścieżki sądząc, że nam się powiedzie. Wewnętrzny ogień, który w nas wtedy płonie, pozwala codziennie, po każdym kawałku drogi, gdy nawet opadamy z sił, odnowić się naszemu żarowi życia.
Pytanie brzmi, co jest tym wewnętrznym ogniem w nas? warto go znać, prawda?
Scieżka dzwiękowa
