W ujęciu taoistycznym rozwijanie świadomości praw natury, szczególnie objawiających się poprzez kulturę człowieka, jest ważnym składnikiem osobistego wzrostu i rozwoju.
Lao Tzu wierzył, że istoty ludzkie oraz ich postawy i działania są nierozłącznie związane ze zjawiskami fizycznymi tworzącymi ich środowisko oraz że każde z nich może zmieniać rzeczywistość pozostałych.
Od momentu narodzin mechaniki kwantowej (opisującej interakcje zachodzące w wymiarze subatomowym) naukowców intrygował związek między ludzką świadomością a działaniem wszechświata.
Mechanika kwantowa zdaje się sugerować, że świat subatomowy — a nawet cały świat — nie posiada żadnej niezależnej struktury, dopóki nie zostanie ona zdefiniowana przez umysł człowieka.
- Werner Heisenberg, który przekształcił dziedzinę fizyki, opracowując w 1927 roku swoją teorię, napisał: „Nauki przyrodnicze nie opisują tylko w prosty sposób natury; stanowią element wzajemnego oddziaływania między naturą a nami. (…) To, co obserwujemy, nie jest czystą naturą, lecz naturą wystawioną na nasze metody badania”.
Nowe pokolenie fizyków postuluje nawet, że wszechświat nie mógłby powstać, gdyby nie zawierał możliwości życia. Ci naukowcy sugerują, że żyjemy w uczestniczącym świecie, gdzie cała rzeczywistość i wszystkie prawa fizyki zależą od formułującego je obserwatora. Lao Tzu bez wątpienia by się z tym zgodził.
Wszystkie badania — niezależnie od tego, czy dotyczą budowy atomów, czy ludzkich zachowań — stają się źródłem dokładniejszych i bardziej wyrafinowanych informacji, gdy podchodzi się do nich z tego paradoksalnego punktu widzenia. Na szczęście budowa mózgu i dwustronne procesy umysłowe pozwalają skutecznie korzystać z tego sposobu myślenia.
Mózg odbiera jednocześnie informacje przyjmowane przez wszystkie zmysły, a umysł przetwarza je na reakcje emocjonalne, intuicyjne odczucia i logicznie sformułowane analizy.
- Na Zachodzie opieramy się głównie na logicznej analizie. Jesteśmy nauczeni myślenia w sposób liniowy oraz wyciągania wniosków dotyczących naszej pracy i życia na podstawie słów i liczb. Z badań neurologicznych wynika, że te logiczne funkcje są domeną lewej półkuli mózgu.
- Jednocześnie uczymy się bagatelizować informacje estetyczne i intuicyjne — przetwarzane przez prawą półkulę — ponieważ w naszej kulturze są one uważane za mniej wartościowe. Przede wszystkim więc koncentrujemy się na mierzeniu zjawisk i analizowaniu ich znaczenia zamiast na kreowaniu ich przepływu i kierowaniu nim.
Uczy się nas ignorować to, co intuicyjne lub irracjonalne, bez względu na to, jak silne są nasze przeczucia.
Kiedy tłumimy sygnały płynące z prawej półkuli mózgu, tracimy kontakt z intuicją, a wnikliwe spostrzeżenia stają się niezwykle rzadkie.
Lao Tzu wierzył, że wiedza intuicyjna jest najczystszą formą informacji. Z tego powodu wyrażał swoją filozofię w formie eksperymentów myślowych — ćwiczeń umysłowych mających doskonalić i rozwijać umiejętności intuicyjnego myślenia.
W Księdze Tao i Te zmusza nas do użycia intuicji jako równorzędnej partnerki logiki i zachęca do łączenia intuicyjnego rozumienia świata z wyrazistą wizją osobistą.
Z neurologicznego punktu widzenia moglibyśmy to nazwać postrzeganiem świata całym umysłem, polegającym na łączeniu aktywności przestrzennie i estetycznie ukierunkowanej prawej półkuli mózgu z pracą analitycznie i logicznie zorientowanej półkuli lewej.
W ten sposób możemy uzyskać całościowy i precyzyjny obraz rzeczywistości, postrzegając atmosferę, zmianę i możliwość — atmosferę czasów, zmianę wynikającą z ewolucji społeczeństwa i możliwą przyszłość, którą możemy kształtować.
To sposób postrzegania właściwy artystom, filozofom i wizjonerom. Zawsze towarzyszy mu moc wpływania na losy świata.
LAO TZU BYŁ PRAWDOPODOBNIE PIERWSZYM na świecie fizykiem teoretycznym. Poświęcił niemal całą swoją energię intelektualną na obserwowanie natury i rządzących nią praw oraz opisywanie wzajemnych relacji łączących różne jej elementy.
Dostrzegł zunifikowane pole sił, które określił mianem Tao, lecz ponieważ nie dało się go objaśnić w logiczny, analityczny sposób, posłużył się paradoksem. Osiemdziesiąt jeden rozdziałów jego dzieła jest usianych wewnętrznie sprzecznymi zdaniami, takimi jak:
„Tao oświecone wydaje się ciemne.
Tao postępujące wydaje się cofać”.
„Nazywamy to bezkształtnym kształtem, obrazem bez wizerunku”.
Lao Tzu używał paradoksu, by budzić w czytelnikach niezwykłą świadomość oraz objaśniać schematy i cykle, równość i komplementarność, które, jego zdaniem, fizyczne siły wszechświata narzucają rzeczywistości.
przeczytaj o księdze TAO
