Sześć przyczyn nieadekwatnych osiągnięć młodych ludzi

Kiedy młodzi ludzi kiepsko sobie radzą w szkole, czy na studiach, czy w pierwszych poszukiwaniach pracy, ich rodzice, nauczyciele raz sami młodzi, zaczynają się zastanawiać, co poszło nie tak? Co idzie nie tak?

Harvey P. Mandel oraz Sander I. Marcus ( 1995) dokonali ważnej analizy na podstawie badań obejmujących tysiące młodych ludzi, którzy osiągają wyniki poniżej swoich możliwości. Doszli oni do wniosku, że osoby te są w rzeczywistości wysoko zmotywowane – lecz kompletnie nie na to, co oczekuje powszechne szkolnictwo, czy społeczeństwo dorosłych.

Ustalenie dokładnie, jakie są ich motywacje, to klucz, by pomóc im docenić siebie i nie wpędzić w poczucie bycia gorszymi, czy niewystarczającymi.

„To, co w latach 50-tych nazywano syndromem nieadekwatnych osiągnięć szkolnych,
W latach 60-tych określano jako zaburzenia uczenia się,
W latach 90-tych u uczniów z „zaburzeniami uczenia się” zaczęto często rozpoznawać Zespół Nadpobudliwości Psychoruchowej ADHD i leczy się lekami stymulującymi.
Na pewno ADHD może być faktycznym zaburzeniem, lecz jedynie w przypadku tylko niektórych dzieci. Często bowiem stawia się taką diagnozę niesłusznie.
Wiele dzieci ma problem w szkole ze skupieniem uwagi, po prostu dlatego, że się nudzą i zwykły brak ciekawości (link poniżej) błędnie może być diagnozowany, jako ADHD.
U innych rozpoznaje się syndrom dlatego, że są niedbałe i łatwo zapominają o swoich obowiązkach, co jest normalna oznaką słabego pragnienia porządku.
Wielu specjalistów ma skłonność do pakowania każdego, kto ma problemy młodzieńcze, do szufladki opatrzonej jakąś chorobą, czego efektem są fałszywe diagnozy ADHD i inne.
Tymczasem przyczyny nieadekwatnych osiągnięć często maja charakter motywacyjny i nie wiążą się z żadnym zaburzeniem czy upośledzeniem”
Steven Reiss