„Jesteśmy tylko inteligentnym gatunkiem istot żyjących na małej planecie okrążającej do bólu przeciętną gwiazdę
Mieszkamy w jednej z setek miliardów galaktyk
Od zarania cywilizacji kierowało nami silne pragnienie zrozumienia otaczającego nas Świata
Jeśli wszechświat ma jakieś granice, muszą być one fascynujące,
A cóż jest bardziej fascynującego od tego, że nie ma on żadnych granic?
Także człowiek nie powinien wytyczać sobie granic
Każdy z nas jest zupełnie inny,
Nawet, gdy nasze Życie jest bardzo ciężkie,
Zawsze możemy znaleźć coś, co da nam spełnienie,
Życie to nadzieja”
W filmowej biografii „Teoria wszystkiego” wybitnego brytyjskiego kosmologa, fizyka, Stephena Hawkinga, cierpiącego na stwardnienie zanikowe boczne, nie ma miejsca tak wiele na teorię względności, czarne dziury i grawitację kwantową.
Zainspirowany powieścią Jane Hawking, James Marsh, kładzie nacisk na osobliwości życia rodzinnego Stephena, jego żony, dzieci i przyjaciela domu, Jonathana.
To spojrzenie z nowej, niebanalnej perspektywy. Codzienność skrywa znacznie większy potencjał dramaturgiczny niż niejedno dobrze wyreżyserowane publiczne wystąpienie.
Od pierwszej chwili znajomości ze Stephenem (Eddie Redmayne) Jane przejmuje inicjatywę i rolę motoru napędowego w jego życiu. Położenie nacisku na kobiecy pierwiastek nieco łagodzi ton filmu o sparaliżowanym fizyku. Jones znajduje w postaci Jane młodzieńczą beztroskę i lekkość bycia, silne emocje i głęboki smutek. Jane jest zrównoważona i pewna siebie. Jej uczucia nie szukają ujścia ani w miłosnej egzaltacji, ani w histerycznych gestach.
Film, to więc również historia młodej kobiety, która w porywie serca bierze ślub z niepełnosprawnym mężczyzną, a potem przez lata bardziej niż z chorobą męża walczy z sobą samą. Z wygasającą miłością, trudami codzienności, tęsknotą za dotykiem, narastającym niespełnieniem i rodzącą się namiętnością do przyjaciela domu, Jonathana (Charlie Cox).
„Stephen William Hawking (ur. 8 stycznia 1942 w Oksfordzie, zm. 14 marca 2018 w Cambridge) – brytyjski fizyk teoretyczny i matematyczny, specjalizujący się w astrofizyce, w tym kosmologii, a także wpływowy popularyzator tych dziedzin.
W ciągu trwającej ponad 40 lat kariery naukowej zajmował się głównie czarnymi dziurami i grawitacją kwantową. Wspólnie z Rogerem Penrose’em opracował twierdzenia odnoszące się do istnienia osobliwości w ramach ogólnej teorii względności oraz teoretyczny dowód na to, że czarne dziury powinny emitować promieniowanie, nazwane potem promieniowaniem Hawkinga (lub Bekensteina-Hawkinga).
Był profesorem matematyki i fizyki teoretycznej na macierzystej uczelni, Uniwersytecie w Cambridge (gdzie w latach 1979–2009 obejmował katedrę Lucasa, tak jak kiedyś Newton), w Kalifornijskim Instytucie Technicznym w Pasadenie. Członek Royal Society oraz Perimeter Institute for Theoretical Physics(Waterloo, Ontario).
Odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego oraz Order of the Companions of Honour. Był członkiem Royal Society i Royal Society for the encouragement of Arts, Manufactures & Commerce; członkiem honorowym Royal Society of Arts oraz dożywotnim członkiem Papieskiej Akademii Nauk. W 2009 został odznaczony Medalem Wolności, najwyższym odznaczeniem cywilnym USA. Laureat Medalu Copleya.
Jego publiczne wystąpienia i książki popularnonaukowe, w których omawiał współczesną kosmologię i własne odkrycia, uczyniły z niego akademicką sławę. Krótka historia czasu znajdowała się na liście bestsellerów British Sunday Times przez rekordowy okres 237 tygodni (ponad czterech lat)”
Wikipedia
