Paradoks ( gr – παράδοξος parádoxos – „nieoczekiwany, nieprawdopodobny, zadziwiający”) – twierdzenie logiczne prowadzące do zaskakujących lub sprzecznych wniosków. Sprzeczność ta może być wynikiem błędów w sformułowaniu twierdzenia, przyjęcia błędnych założeń, a może też być sprzecznością pozorną, sprzecznością z tzw. zdrowym rozsądkiem – i o takiej sprzeczności pozornej mówi w księdze mocy, jeden z 81 jej wpisów:
„Tao jest esencją wszechświata, stanowiącą podłoże wszelkich zmian. Nie może być opisane słowami (a jeżeli to tylko za pomocą paradoksów), gdyż ciągle się zmienia, ponadto każdy opis jest jedynie przybliżeniem rzeczywistości.
Ci, którzy podążają ścieżką Tao, zawsze spoglądają poza bieżącą rzeczywistość, aby w porę dostrzec nadchodzące zmiany. Wierzą niezłomnie w nieomylność praw fizyki, z których wynika, że cała otaczająca nas rzeczywistość podlega procesowi zmian, a wszystkie procesy mają charakter cykliczny i prowadzą do osiągnięcia stanu przeciwnego — życie prowadzą ku śmierci, pozytywne do negatywnego, energię do materii — i z powrotem.
Ponieważ uczą się rozpoznawać i rozumieć działanie prawa biegunowości, zyskują niezwykły wgląd w sprawy świata.
Ludzie światli wiedzą, że współpraca z osobami pozbawionymi intuicji może być niebezpieczna, ponieważ kierują się one wyłącznie aktualnym obrazem rzeczywistości, która jednak bez przerwy się zmienia. Nieintuicyjnym działaniom i decyzjom brakuje głębi. Co gorsza, mogą one wchodzić w nieodpowiednie interakcje z naturalnym procesem zmian i wywoływać niebezpieczne przeciwdziałania.
Ludzie światli szukają osób obdarzonych intuicją i wizją — formą inteligencji, która wynika z pielęgnowania instynktów, obserwowania kierunku zmian i pojmowania ewolucji idei.
Gdy mędrzec słyszy o Tao,
Praktykuje je sumiennie.
Gdy człek przeciętnej mądrości słyszy o Tao,
Waha się między wiarą a niedowierzaniem.
Gdy człek pozbawiony mądrości słyszy o Tao,
Głośno się z niego śmieje.
Lecz gdyby tacy jak on nie śmiali się z Tao,
Nie byłoby ono tym, czym jest!
Starożytni mędrcy zaprawdę powiadali:
Tao oświecone wydaje się ciemne.
Tao postępujące wydaje się cofać.
Tao spokojne wydaje się wzburzone.
Wielka moc zdaje się słabością.
Czysta biel zdaje się splamiona.
Niezmierzona moc zdaje się niewystarczająca.
Najwyższa moc zdaje się nikczemnością.
Niewzruszona moc zdaje się chwiejna.
Wielka uczciwość nie ma granic.
Wielkie talenty dojrzewają późno.
Wielki dźwięk jest ciszą.
Wielka forma pozbawiona jest kształtu.
Tao jest ukryte i bezimienne,
A mimo to wie, jak nieść pomoc i sprzyjać spełnieniu”
Tao Mocy – R. L. Wing
