„Jeśli powiesz życiu, jakie musi być – ograniczasz je
Jeśli pozwolisz życiu pokazać, jakie chce być – otworzy drzwi,
o których nie wiedziałeś, że istnieją”
Router Hammer
Jest to jednak coś zupełnie innego niż to, czego większość z nas była przez lata uczona. Ileż to razy mówiono, że powinieneś, czy powinnaś:
- Mieć jasny obraz tego co chcesz osiągnąć
- Ustalić priorytety
- Przygotować plan, który pomoże ci to osiągnąć
- A następnie aktywnie go wdrażać?
Nie ma nic złego w ustalaniu celów robieniu planów i wprowadzaniu ich w czyn – poczucie kierunku jak i aktywne działania są niezbędne, jeśli chcemy dokonać znaczącej zmiany w świecie.
A jednak – mówienie życiu o tym co ma się wydarzyć, a następnie robienie wszystkiego, aby się to wydarzyło, może znacznie ograniczyć nasze możliwości, może również prowadzić do wielu niepotrzebnych napięć i stresu.
- Zostaliśmy uwarunkowani do działania, przede wszystkim w trybie „wyjścia” – mówienia do ludzi, okoliczności, sytuacji, wyzwań, czy możliwości
- Jesteśmy nagradzani za to, że sprawy się dzieją, za naprawianie tego co nie działa i za osiąganie rezultatów
Dla większości z nas, spoglądanie z boku na sprawy, słuchanie i obserwowanie – wkraczanie w tryb receptywny – nie był częścią naszego procesu edukacji.
Transformujące uczestnictwo zaprasza do bycia w receptywnej i interaktywnej przestrzeni, aby w pełni wejść w dialog z naszą sytuacją i okolicznościami i pozwolić im mówić do nas 🙂
Nawet jeśli wiele osób dostrzega wartość tego, by pozwolić wyzwaniu czy sytuacji „mówić do nas”, przyznają jednak, że presja lub wewnętrzne pragnienie, aby szybko osiągnąć cel, przesłania ich wewnętrzną wiedzę. Nasze uwarunkowanie, aby sprawić, by coś się wydarzyło lub aby osiągnąć konkretny wynik, jest naprawdę silne
Ile osób kojarzy słowo odpowiedzialność z ciężarem?
Ale kiedy definiujemy to słowo, jako naszą zdolność do odpowiedzi, zmienia się i jego znaczenie.
Z tej perspektywy, kiedy bierzemy na siebie odpowiedzialność, faktycznie ćwiczymy naszą zdolność do odpowiadania na to, co „chce się wydarzyć”, a następnie dokonywania wyboru właściwych działań.
Gdy zapraszasz swój temat, sytuację lub okoliczności, by do ciebie mówiły, wiadomości czy odpowiedzi nie zawsze przychodzą od razu i w formie, w której mógłbyś, czy mogłabyś oczekiwać.
Często przychodzą jako metafory lub symbole i mogą pojawiać się nieoczekiwanie podczas rozmów lub wydarzeń wiele godzin, czy nawet wiele dni później – ktoś może powiedzieć, że to coś, co wydaje się pozornie zupełnie nie związane z twoją sytuacją – dla Ciebie jednak ma wyraźne znaczenie.
Na przykład, może być tak, że przechodząc koło kiosku z gazetami, nagle jakiś nagłówek przyciągnie twoją uwagę, albo zauważysz, że piosenka, o której dawno zapomniałeś, nagle w kółko gra w twojej głowie.
Słuchanie otwiera na niewiedzę i prosi, by zaufać temu, co się chce ujawnić – to potężny, ekscytujący, ale też trochę przerażający proces i trzeba uważać kiedy zaczyna się działać, by nie powrócić do swojego starego nawyku z „siłowania się z tematem” i „mówienia do tematu”
Możemy zauważyć że w jednej chwili mówimy do projektu, by w następnej go słuchać bo to jest pełny cykl – niesamowite, możemy rozmawiać z projektem i projekt odpowiada na pytania i pokazuje gdzie mamy iść dalej nigdy nie przypuszczamy, że coś takiego jest możliwe.
Bo to jest w rzeczywistości dialog
- najpierw słuchamy i odczuwamy pozwalamy by życie z nami rozmawiało
- potem odpowiadamy albo przez działanie albo przez zadanie kolejnego pytania albo też poproszenie o coś
- a potem znowu słuchamy kiedy pozwalamy sobie być prowadzonymi przez otwarty dialog z tym co się wydarza
Jesteśmy wtedy w najlepszej w życiowej formie.
Pierwszy krok to zwracanie uwagi, że wszędzie wokół nas są sygnały i wiadomości
Naszym zadaniem jest być otwartym i receptywnym i może to wymagać od nas puszczenia osobistych programów i planów – wszyscy bowiem mamy własne potrzeby i oczekiwania, jesteśmy ludźmi i przywiązanie się do konkretnych rezultatów może powstrzymywać nas od zauważenia ważnych wiadomości, które próbują przebić się do naszej świadomości
ciąg dalszy – o alchemii transformacji
