NIEZALEŻNOŚĆ i pragnienie samodzielności leżą u źródeł poczucia wolności. U jego korzeni tkwi instynkt, który nakazuje zwierzętom opuścić rodzinne gniazdo i rozpocząć samodzielne życie.
W przypadku ludzi, dążenie do niezależności skłania młodych ludzi do opuszczenia domu rodziców i zamieszkania na swoim.
Pragnienie to skłania nas do indywidualizmu i wyróżniania się, jako jednostka. Jest bardzo silne zwłaszcza w okresie dorastania.
Zaspokojenie tego pragnienia daje radość osobistej wolności, niezaspokojenie go – poczucie nacisku
Każdy z nas INACZEJ je zaspokaja
Na przykład autonomiczny Lider, rodzic, czy menedżer, pracownik – podejmują decyzje samodzielnie, podczas, gdy osoba współpracująca – szuka konsensusu
Spójrzmy na dwa bieguny:
- Ludzie o SILNYM PODSTAWOWYM PRAGNIENIU NIEZALEŻNOŚCI nie lubią być zależni od innych. Czasami bardzo ważne jest dla nich, aby coś zostało zrobione tak, jak oni chcą, albo wcale. Nie zawsze sa skłonni do współpracy lub ustępstw. W ocenie innych ludzi lub sytuacji, kierują się logiką, prezentując racjonalne naukowe podejście. Typowe dla nich cechy osobowości to autonomia, niezależność, samodzielność, a niekiedy upór, duma, unikanie sytuacji naładowanych emocjonalnie
- Ludzie o SŁABYM PODSTAWOWYM PRAGNIENIU NIEZALEŻNOŚCI Cenią sobie wsparcie, zwłaszcza przy podejmowaniu decyzji. Nie lubią demonstrowania indywidualności. W swoich ocenach często polegają na intuicji. Niekiedy poszukują doświadczeń mistycznych, takich jak Jedność Świadomości, Przepływ. Typowe dla nich cechy osobowości to pokora, poleganie na innych, emocjonalność
Jest jeszcze olbrzymia przestrzeń pomiędzy biegunami – to podejście elastyczne, które pozwala na własne podejście, zgodne ze sobą i z innymi ludźmi, adekwatnie do sytuacji.
Możemy zauważyć, że:
- Ponieważ niezależność to jedno z podstawowych pragnień, niektórzy ludzie są z natury skłonni do niechęci wobec tych, którzy chcą im pomóc.
- Oferujący pomoc mogą mieć jak najlepsze intencje, działają jednak wbrew czyjemuś pragnieniu niezależności.
- Dzieci mogą nie lubić rodziców, którzy przeszkadzają im dorosnąć,
- Starsi ludzie, o dużym poczuciu niezależności, z niechęcią przyjmują moment, gdy są zależni np.od rodziny, pielęgniarek
- Niezależni szefowie, czy menedżerowie niechętnie proszą o pomoc i bardzo dobrze znoszą duży zakres wolności. Czasem jednak ta wolność może im stanąć na przeszkodzie, bo nie zauważą, że sami nie są w stanie choćby poprosić o wsparcie i współzależność.
- Osoby o małym pragnieniu niezależności, mogą wydać się niesamodzielne, choć one w rzeczywistości pragną współpracy.
Współzależność jest często remedium pomiędzy „za wielką” wolnością a „za wielką” zależnością.
Granica, za którą wolność, zaczyna być zbyt wielka, zależy od każdego z nas bardzo indywidualnie.
Zarówno niezależność ( radość z samodzielności), jak i wzajemna zależność (radość, jaką daje ufność we wsparcie innym), to normalne zdrowe sytuacje.
czytaj więcej Pułapki Niezależności
