Kiedy młodzi ludzi kiepsko sobie radzą w szkole, czy na studiach, czy w pierwszych poszukiwaniach pracy, ich rodzice, nauczyciele raz sami młodzi, zaczynają się zastanawiać, co poszło nie tak? Co idzie nie tak?
Harvey P. Mandel oraz Sander I. Marcus ( 1995) dokonali ważnej analizy na podstawie badań obejmujących tysiące młodych ludzi, którzy osiągają wyniki poniżej swoich możliwości. Doszli oni do wniosku, że osoby te są w rzeczywistości wysoko zmotywowane – lecz kompletnie nie na to, co oczekuje powszechne szkolnictwo, czy społeczeństwo dorosłych.
Ustalenie dokładnie, jakie są ich motywacje, to klucz, by pomóc im docenić siebie i nie wpędzić w poczucie bycia gorszymi, czy niewystarczającymi.
- „To, co w latach 50-tych nazywano syndromem nieadekwatnych osiągnięć szkolnych,
- W latach 60-tych określano jako zaburzenia uczenia się,
- W latach 90-tych u uczniów z „zaburzeniami uczenia się” zaczęto często rozpoznawać Zespół Nadpobudliwości Psychoruchowej ADHD i leczy się lekami stymulującymi.
- Na pewno ADHD może być faktycznym zaburzeniem, lecz jedynie w przypadku tylko niektórych dzieci. Często bowiem stawia się taką diagnozę niesłusznie.
- Wiele dzieci ma problem w szkole ze skupieniem uwagi, po prostu dlatego, że się nudzą i zwykły brak ciekawości (link poniżej) błędnie może być diagnozowany, jako ADHD.
- U innych rozpoznaje się syndrom dlatego, że są niedbałe i łatwo zapominają o swoich obowiązkach, co jest normalna oznaką słabego pragnienia porządku.
- Wielu specjalistów ma skłonność do pakowania każdego, kto ma problemy młodzieńcze, do szufladki opatrzonej jakąś chorobą, czego efektem są fałszywe diagnozy ADHD i inne.
- Tymczasem przyczyny nieadekwatnych osiągnięć często maja charakter motywacyjny i nie wiążą się z żadnym zaburzeniem czy upośledzeniem”
Steven Reiss
Sześć powszechnych przyczyn wymieniam poniżej oraz po kolei opisuję pod linkami:
- Niska potrzeba Ciekawości intelektualnej – na rzecz doświadczania
- Niska potrzeba władzy – uważana za brak ambicji
- Wysoka potrzeba rewanżu – uważana za szukanie kłopotów, konfliktów, konfrontacji
- Wysoka potrzeba uznania – uważana za strach przed porażką, obawa przed krytyką
- Niska potrzeba pryncypialności/ honoru na rzecz oportunizmu i własnych zasad
- Niska potrzeba porządku na rzecz spontaniczności, kreatywności
Każdą z tych przyczyn można zidentyfikować za pomocą RSMP
Przeczytaj o Wewnętrznych Motywatorach